Weekendje zwemmen en Ziek

Hallo allemaal!

Even een kort verslag van mijn weekend. Met de directrice van de organisatie Our Little Roses (www.ourlittleroses.nl) een week in Honduras is iedereen altijd scherper en wordt er harder gewerkt. Deze keer werd het allemaal nog wat steviger, omdat de directrice van de school haar ontslag heeft genomen en er dus een aantal oplossingen gezocht moesten gaan worden.

Op mij heeft dat allemaal niet veel effect gehad. Ik had vorige week al een vergadering met de directrice van de hele organisatie en al mij plannen zoals ik ze heb uitgewertk zijn goedgekeurd.

Ik had al wel gepland om Isis dit weekend weer op te halen van haar huis en vrijdagmiddag ging ik samen met Abigail op pad naar Amor y Vida om haar daar op te halen. We zouden zaterdag gaan zwemmen en Isis is daar dol op en daarvoor wilde ik haar graag meenemen. Op weg met het meisje naar een taxi stelde ik weer allemaal vragen om te achterhalen hoe het met haar gaat. Ze vertelde me dat alles goed gaat. dat ze veel huiswerk heeft en dat ze bijna niet bij ons op bezoek mocht komen omdat ze straf heeft. Waarom heeft ze dan straf? Isis heeft samen met een vriendinnetje geld gestolen van een van de nonnen. Ik kon het niet laten er keihard om te lachen.

De volgende dag gingen we met zijn allen, een vrouwtje of zeventig en ik, op pad naar Country Club, een resort nabij Choloma, iets noordelijker van San Pedro Sula. Het is een prachtige rustige golfbaan met een heerlijk zwembad en een voetbalveldje en het was er helemaal niet Hondurees. Prachtige bomen, perfect gemaaide green en alles stil en keurig onderhouden. Daar heb ik de hele ochtend op blote voeten lopen voetballen tegen de meiden (die met hun eeltige pootjes een stuk gemakkelijker rondrennen dan ik) en gezwommen. Isis lag de hele ochtend in het water en ik moest hele contingenten kleine meisjes leren zwemmen.

Een enkel meisje wilde alleen maar met mij zwemmen en had al gauw een vorm van chantage bedacht waar weinig tegenin te brengen was: spring in het water, Niek zal me wel moeten redden anders verzuip ik. Werkte uitstekend. Op sommige momenten had ik in het "diepe" vijf kleintjes aan me hangen die met hun tien handjes zo ongeveer alles vastpakten wat vast te pakken was: mij nekhaar, nekvel, okselhaar, borsthaar (BORSTHAAR ja!), een vetrol in mijn zij (ja mam). Watertrappelend schopten ze me helemaal bont en blauw en ik heb echt moeten vechten om wat ruimte voor mijzelf te kunnen krijgen. Uiteindelijk heb ik de hele dag licht verbrand en slechts met een klein wondje onder mij oog (van een meisje dat zich aan mij wimpers wilde vasthouden gok ik) overleefd.

Dat viel echter niet te zeggen van de rest van de middag. Toen we rond een uurtje of drie 's middags terug kwamen en ik naar huis ging voor een douche en slaapje kwam de Hondurese man met de hamer langs. Af en toe is ziek zijn hier een hele belevenis. Zonder dat er een aanleiding voor leek had ik plotseling koorts en voelde me hondsberoerd en misselijk en het vervolg was dat ik van zaterdagmiddag tot maandagochtend in bed heb gelegen. Hele dagen koorts terwijl het buiten 35+ graden is heb ik het koud. Gelukkig brak de koorts zondagavond en gaat het nu al weer wat beter. Ik doe vandaag nog rustig aan hopelijk ben ik morgen weer topfit. Zoniet dan ga ik eens langs bij mij Cubaanse homies van de medische kliniek hier, of in het bijzonder bij dokter Antonio. Aan "Dr. Tony" is het wel toevertrouwd om eens een goede spuit in een van mijn witte billen te zetten.

Groetjes uit SPS, waar alles goed gaat,

Niek