Tijd voor afscheid

Bonjour,

Zo, het zit er op. Na zeven weken op pad, is het tijd om Haiti te verlaten. Ik zit alweer in Santo Domingo, klaar om morgenvroeg het vliegtuig naar Nederland te nemen.

Mentaal was ik wel klaar om te vertrekken. Niet dat ik het idee heb dat het werk gedaan is - in tegendeel - maar voor mij is het wel goed om te vertrekken en weer wat rust en afstand te nemen. Het is een buitengewoon drukke en intense tijd geweest.

De laatste anderhalve week sinds ik terugkwam van de Dominicaanse Republiek stonden in het teken van overdracht en het ontwikkelen van de toekomststrategie in het kamp. Helaas is het nog steeds niet helemaal helder wie precies de verantwoordelijkheid over het kamp overneemt, maar in ieder geval heb ik een team van 3 expats en 18 Haitiaanse staf achtergelaten, die samen het werk kunnen doen.

De komende weken zullen in het kamp in het teken staan van de regentijd, en het vinden van een balans tussen mensen razendsnel naar betere gebieden te verplaatsen, maar wel zonder fouten te maken en de situatie voor mensen echt beter te maken. De druk op organisaties is erg hoog. Het IOM, de organisatie die de kampen coordineert, heeft 7 weken te weinig gedaan aan het vinden van alternatieve kamplocaties, en komt er nu achter dat dat te laat is. Zij staan onder druk van het hoofdkantoor, de Amerikaanse regering en de US military. Die druk komt uiteindelijk dus terecht bij de organisaties die de kampen runnen (en die IOM wekenlang hebben gevraagd om sneller alternatieve sites te vinden, desnoods met lobby/druk op de Haitiaanse regering van personen als Bill Clinton, Sean Penn, etc). Nu wordt het dus meer een haastklus om mensen uit de kampen te krijgen dan nodig is.

Er zijn voor de meer dan een miljoen ontheemde mensen verschillende opties. De gelukkigen krijgen te horen dat hun huizen veilig zijn, en kunnen terug. Anderen kunnen naar transitionele huisjes op de grond waar hun verwoeste huis stond, weer anderen gaan naar gastfamilies, en de laatste categorie komt in transitionele kampen terecht, die eventueel permanent kunnen worden. Het is belangrijk om er voor te zorgen dat elke familie de optie geboden krijgt die het beste bij hun individuele omstandigheid past. Dat werk moet zorgvuldig gebeuren. Ik ben bang dat dat onmogelijk wordt door de haast die nu gemaakt moet worden om mensen uit de kampen te krijgen voor de komende regens.

Mijn collega's nemen het nu over, en zullen proberen om de juiste balans te vinden tussen politieke druk, filmsterren en andere beroemdheden, en de kwaliteit van het werk zoals we dat zelf graag zien.

De laatste daagjes in Haiti waren druk maar ook wel leuk. Afgelopen zondag heb ik zelfs twee duikjes gewaagd. Samen met een collega en een clubje NGO mensen ergens ten zuiden van Port au Prince. Ik had extreem lage verwachtingen maar het was best de moeite waard. Visibility was goed, water temperatuur prima, veel dood maar ook levend koraal. Het visleven was erg beperkt (Haiti is extreem overbevist), maar er waren wel weer leuke ganrnalen, krabben, baby inktvis en wat kleine kreeftjes om naar te kijken.

Verder heb ik nog wat geshopt voor Haitiaanse souvernirs. Ze maken prachtige voodoo afbeeldingen met piepkleine kraaltjes. Met het risico dat ons huis in Pakistan vervloekt wordt, heb ik zo'n unit op de kop getikt, alsmede nog wat leuks voor Abby.

En nu gaan we dus weer op weg naar Nederland en terug naar Islamabad. Haiti is een geweldige ervaring geweest, en ik ben blij dat ik een klein steentje heb kunnen bijdragen. In de toekomst sta ik er zeker open voor om terug te komen, voor korte of lange termijn. Ik weet in ieder geval dat er een heleboel werk te doen is. Maar nu focus ik weer op Pakistan, hoewel daar ook weer in verandering in aan zit te komen. Daarover later dan weer meer.

Groetjes,

Niek