Happend naar adem

Hola Tod@s,

pffff.... dan denk je in goede vorm te verkeren, maar ik kan je vertellen dat een beetje conditie je niet veel helpt als je ineens op 3600 meter hoogte achter de computer gaat zitten. Ik ben dus veilig en wel aangekomen in La Paz, en zit nu in het lokale kantoor van Strategies for International Development (SID) waar Abby voor werkt, dit berichtje te typen.

Alles bij elkaar is de hele reis van Honduras naar Bolivia vlekkeloos verlopen. Na twee eerder beschreven lange busdagen van San Pedro Sula naar Managua, naar San Jose, heb ik eergisteren misschien wel de relaxte vliegdag uit mijn leven ooit gehad. Maandagavond lag ik na 12 uur bussen met een biertje in bed, de Horse Wisperer te kijken. Dat was inderdaad de beste formule om lekker in slaap te vallen, en ik werd dinsdagochtend keurig om 6 uur wakker. Ik pakte mijn spulletjes bij elkaar, en verliet het hotel, dat voor $10 per nacht met warme douche en TV een prima deal was geweest, ware het niet dat de nachtportier me zo nodig een prostitue aan moest proberen te smeren.

Ik was een blok verwijderd van de busterminal met bussen naar Alajuela, die me bij het vliegveld af zouden zetten voor 5% van de kosten van een directe taxi. Costa Rica was relaxed, en deze bus dus ook, en ik werd keurig van 50 eurocent op het vliegveld gedropt. Daar kon ik eerst $26 exit tax afrekenen aan de Costa Ricaanse overheid (ongeveer $1,25 per uur dat ik in het land ben geweest) en vervolgens kon ik me melden aan de incheckbalie van TACA.

TACA (´Take A Chance Airlines´ zoals we die in Honduras liefdevol noemen) is me echt uitstekend bevallen. Uitstekende persoonliijke service, ruime splinternieuwe Airbussen (gebouwd op lengte van Europeanen) en gewoon hele vriendelijke mensen. Ik had drie korte vluchtjes: San Jose-Bogota, Bogota-Lima, Lima- La Paz. De eerste vlucht was bewolkt en vol turbulentie. De aankomst in Bogota echter was spectaculair, met prachtige uitzichten, en enorm veel bewaking! Drie checkpoints en een random weapon check waren mijn deel, maar verder ging alles smooth. De volgende vlucht van Bogota naar Lima Peru was ook schitterend. Ik vloog over de evenaar om 6 uur ´s avonds, en inderdaad ging de zon zeer punctueel onder. In Lima kon ik even snel een sandwich eten en had alle tijd om Nederlanders te kijken die met KLM terug naar A´dam zouden vliegen. Daarna kwam het laatste vluchtje van Lima naar La Paz, in het donker, en kon ik eindelijk douane en immigratiepapieren invullen: Bolivia here I come!

Aanbeland in La Paz was het eerste wat me opviel: de kou! Ik heb er nooit geheim van gemaakt dat ik de voorkeur geef aan het stomende klimaat van Honduras, en de bittere kou van La Paz (1 graad boven nul) viel me even zwaar tegen. Ook de hoogte is pittig, en mijn stof-smog longen van San Pedro Sula hadden veel moeite om de weinige zuurstof uit de frisse ijle lucht van La Paz te filteren. Maar na een snelle afhandeling van douane en ´la migra´ was dat alles vergeten, want liep ik lekker in de armen van Abby. Hoera!

Nu ben ik alweer mijn tweede volle dag in Bolivia, en het bevalt me uitstekend! Alle landen die ik tussen Honduras en Bolivia heb aangedaan zijn technisch gezien misschien ontwikkelingslanden, maar lijken zoveel beter af al dan Honduras. Nicaragua heeft een volk met trots en self esteem; die komen er wel (een land zonder MacDonals heeft veel toekomst). Doelstelling van Costa Rica is om iedereen de middelbare school af te laten maken, terwijl Honduras nog niet eens in staat is haar kinderen naar de basisschool te laten gaan. In Costa Rica was ik verward, omdat de straatverkopers er zo netjes gekleed zijn! Ik had steeds niet in de gaten dat het straatverkopers waren. De vermoeide, hongerige en armoedige mensen die in Honduras op straat spullen verkopen hebben de armoede van zich afdruipen.

La Paz voelt al aan als een wereldstad, vol buitenlanders, een cosmopolitische sfeer, hoogbouw, lunchende executives en diplomaten, sushirestaurants, toeristenservices, en ambassades. Hier is met Evo Morales weliswaar een controversiele president gekozen, maar ook een president die identiteit, een ´indigenous´ achtergrond heeft, en een eigen richting in de internationale wereld kiest, en geen zoveelste grootgrondeigenaar, oud geld, Panamees, of Amerikaans schoothondje, zoals traditioneel een Hondurese president is.

Morgen gaan we naar Rurrenabaque vliegen, een dorpje aan de voet van de Andes, maar aan de Oostkant, aan het begin van de Amazone. Daar gaan we een paar dagen met een gemotoriseerde kano door de pampa's varen, en alle dieren bekijken die er zijn. Het moet er vol zitten met vogels, capibara's, roze zoetwaterdolfijnen, piranhas, schildpadden, krokodillen en anacondes. We slapen twee nachten in een primitieve lodge ni het midden van de jungle, dus dat wordt lachen! Ik heb al een hele heftige survivalhoed gekocht en kan niet wachten tot ik morgen het slechte excuus heb om hem op te zetten!

Goed, voor nu dus groetjes vanuit hoog en droog La Paz, en de volgende keer vanuit de stomend hete amazone!

Niek