Op zoek naar dader en slachtoffer.

Hola gente,

Ik wilde even een update doen van de schietpartij van vorige week, en hoe de betrokken mensen eraan toe zijn. Zoals in het vorige verhaal omschreven, werden S. en Doña D. vorige week vrijdagochtend neergeschoten en naar een publiek ziekenhuis gebracht. Het is allemaal niet meegevallen om de juiste informatie los te krijgen, maar in de loop van afgelopen week is het volgende gebeurd/boven water gekomen:

In de hele vroege morgen van 31 januari zijn S. en D. binnengebracht op de “emergencia” van het Catarino Rivas. Daar is D. direct onder het mes gegaan om zware bloedingen in haar been te stelpen. Ook S. is direct geholpen en heeft de schotwonden in borst en arm overleefd. D. is de volgende dag opgehaald door een familielid en is volgens mijn “bronnen” meegegaan naar de colonia Primavera, een slecht gebiedje in het oosten van de stad. Volgens de staf van Catarino Rivas is S., “oh, dat meisje dat door haar vriendje is neergeschoten”, na 5 dagen door haar familie buiten het advies van de staf opgehaald. De veerpleegkundige die haar “drains” heeft verwijderd vertelde dat ze wel al min of meer kon lopen toen ze vertrok. S. en D. zitten nu dus weer in het krottenwijkje Primavera, waar ze ironisch genoeg door Our Little Roses uitgeholpen waren nadat door orkaan Mitch hun huisje was weggespoeld. Het huis in Cofradia waar ze sinds 1999 wonen willen ze niet meer in uit angst voor de schutter.

De schutter is nog steeds op vrije voeten. In tegenstelling tot wat ik eerder dacht is de dader wel gearresteerd op aangeven van S. en D. Alleen moet er volgens de Hondurese wet binnen 24 uur een aanklacht ingediend zijn, anders moeten mensen weer vrijgelaten worden. Doña D. heeft geen aanklacht ingediend, ik vermoed uit angst voor repercussies, een doodnormale zaak in Honduras waar bij getuigen en betrokkenen vaak achteraf nog even verhaal gehaald wordt. S., het grootste slachtoffer, heeft geen aanklacht ingediend omdat ze waarschijnlijk na operaties en twee schotwonden niet echt in staat was een aanklacht in te dienen. De dader zit dus nu weer relaxed thuis en maakt zich volgens mijn “bronnen” nergens druk om.

De reden van de schietpartij lijkt ook wat helderder geworden. In mijn vorige verhaal omschreef ik de redelijk beroerde staat van dit gezin, waar doña D. niet helemaal 100% bij haar verstand is en ze onder enorme armoede leven. Welnu, het verhaal in Cofradia gaat dat doña D. haar dochter S. “verkocht” heeft aan de dader, voor vijf duizend Lempira, ongeveer tweehonderddertig Euro. Het gaat hier dan niet om uithuwelijking, maar om het verkopen van het lichaam van S. Mijn vermoeden is dat S. het misschien niet helemaal eens is geweest met deze overeenkomst en niet heeft meegewerkt. Verschillende keren dat ik in Cofradia was ging her verhaal dat S. bijna verkracht was en ik denk dat de dader uit woede over het verzet van S., en waarschijnlijk onder invloed, het huisje is binnengegaan en de schoten heeft gelost.

Our Little Roses kan niets doen in deze zaak. S. kan niet hier komen wonen, omdat wij niet ingericht zijn voor gevallen als deze. Ik vind dat persoonlijk soms moeilijk te accepteren, maar professioneel moet ik het er mee eens zijn. Ik wil de zaak echter niet helemaal alleen laten, en probeer het dus via de officiele instanties, maar wel op zijn Hondurees, te doen. Ik heb een goede relatie met iemand bij IHNFA, aan wie ik het verhaal heb voorgelegd. IHNFA is het Hondurese overheidsinstituut voor het kind en families, en zij hebben als taak om deze zaken allereerst te voorkomen, en verder in te grijpen in situaties waar kinderen “in risico” zijn. Deze dame van IHNFA is heel helder geweest en zegt dat ik met zoveel mogelijk informatie moet komen om ervoor te zorgen dat zij met de zaak kunnen werken. S. moet uit haar benarde situatie worden weggehaald.

Ik probeer dus nog steeds zoveel mogelijk informatie bij elkaar te krijgen, en zoals gezegd valt dat allemaal niet mee. Ik moet eerlijk zeggen dat ik tot gisteren niet eerder naar het ziekenhuis ben geweest. Onder meer omdat ik er heel erg tegenop zag, maar ook omdat ik persoonlijk niet in vetes betrokken wil raken. Ik loop hier als “gringo” toch al extra in beeld, en het laatste wat ik nodig heb is om een paar halve bendeleden boos op me te laten zijn. In het ziekenhuis moest ik liegen (neef van een dokter), preken (en je moet en je zult), smeken (ik moet een vliegtuig halen) om binnen te komen en informatie over D. en S. los te krijgen. Zo weet ik ook dat ze nu weer in Primavera zitten. Ziekenhuizen zijn hier net omgekeerde gevangenissen, het is moeilijker er binnen te komen dan er buiten. Private bewakingsbedrijven bewaken de boel, wat begon nadat verschillende gewonde gearresteerde bendeleden door andere bendeleden uit het ziekenhuis werden bevrijd.

Het duurde in het ziekenhuis overigens even voordat ik uitgevogeld had waar ze waren, en ik kan je vertellen dat een Hondurees publiek hospitaal geen leuke plek is om een kwartiertje van kamer naar kamer te hobbelen op zoek naar twee patienten (geen gecomputeriseerd systeem, gewoon ouderwets zoeken). Lijsten met kinderen die binnengebracht zijn met schotwonden, de Aids-afdeling, het is allemaal niet echt opwekkend.

Alles bij elkaar is het een behoorlijk emotionele ervaring voor mij. Veel mensen hier zeggen “dat je ze niet allemaal kunt redden” en dat is helaas helemaal waar. Ik denk dat het verschil in dit geval voor mij erin zit, dat ik niet verwacht iedereen te kunnen redden (een gedachte die ik al jaren niet meer heb), maar dat je wel verwacht altijd wat te kunnen doen voor de mensen die je kent, die je nastaan, of in het geval van S. een meisje dat je heel erg raakt. Bij S. heb ik altijd het idee gehad wat te kunnen doen, wat te moeten doen, en nu heb ik het gevoel (een beetje schuldgevoel, maar zonder me verantwoordelijk te voelen) dat ik een kans heb gemist.

Ik hoop dat ik aan voldoende informatie kan komen voor IHNFA, zodat zij, zonder dat ik genoemd word of betrokken raak, iets kunnen doen voor S., zodat ze misschien op haar 15e nog aan een nieuwe start in haar leven kan beginnen. En hopelijk die hufter van een dader ook te grazen wordt genomen.

Fijne zaterdag,

Niek

www.ourlittleroses.nl