The end is not the beginning is not the end is not
Door: Niek de Goeij
Blijf op de hoogte en volg Niek
29 Januari 2005 | Honduras, San Pedro Sula
Hola Tod@s!
Wat een heerlijk eind aan wat een doogewone week leek te worden! Zojuist heb ik buiten met Danilo, een van de chauffeurs van het huis, zelf een man die opgegroeid is in een huis voor jongens, met mijn auto staan klooien.
De moed zakte me de laatste dagen behoorlijk in de schoenen toen ik arme Abuelito zo zag staan dus ik had er al niet zoveel trek in om er wat mee te ondernemen. Zo met de rechtervoorband platter dan een pannenkoek, een deuk in het dak (zeker een van die dikke kereltjes van groep 7 van onze school op gezeten), een kapotte toeter, kapotte besturing etc etc leek het einde van Abuelito nabij. Daarbij startte hij al helemaal niet meer en deed alleen nog het irritante krakerige piepgeluid van de gordel het dat ie maakt als je hem niet om doet (gordel niet om in SPS, big deal). In het stof stond, grap van alle naties, geschreven "sucio" of "lavame" (vies & was me) en origineler: een potje boter, kaas en eieren.
Danilo kreeg me toch zover om aan het eind van de werkweek naar de auto te lopen en eens te kijken wat ie doet. Ik de startkabels uit de achterbak, cadeautje van de Johnson family in Virginia, en Danilo aan het accuverbinden geslagen. Ik achter het stuur, en draaien aan die sleutel. Eerst alleen die irritante piep. Volgende poging een piep en een amechtige kuch. Volgende poging een asthmatisch hoestje en zo maar voort. Maar aan het einde sloeg de motor zelfs aan en liep zo soepel als een naaimachientje, maar dan 21 jaar oud. Zwarte rook uit de uitlaat, stinken in de auto (ouder geworden oud zweet), maar Abuelito start! Dat betekent: band verwisselen en proberen hem naar Don Raul, mijn garage te rijden om daar weer stevig afgezet te kunnen worden voor wat half werk! Hoera!
Dat betekent dus ook dat ik over een week ofzo de twee hondjes met van die schuddende hoofdjes op de hoedenplank kan zetten, de dobbelstenen aan de achteruitkijkspiegel kan hangen en wellicht de autoradio (diezelfde die uiteindelijk geen nucleair wapen bleek volgens de Amerikaanse douane) kan laten inbouwen. En dus weer verschrikkelijk lekker kan rondscheuren met een rotvaartje van zo'n 40 a 50 kilometer per uur!
Ik houd jullie op de hoogte!
Groet,
Niek
P.S.: Alles bij elkaar ben sowieso een stuk mobieler: Don Hector, de liefste wacht van de hele wereld, heeft de banden van mijn fiets gefixt met de ventielen die straatkinderen E&N voor me hadden gehaald en daarbij de gaten geplakt. Zo heb ik binnenkort dus EN een fiets EN een auto. Broeva! Haro!
Wat een heerlijk eind aan wat een doogewone week leek te worden! Zojuist heb ik buiten met Danilo, een van de chauffeurs van het huis, zelf een man die opgegroeid is in een huis voor jongens, met mijn auto staan klooien.
De moed zakte me de laatste dagen behoorlijk in de schoenen toen ik arme Abuelito zo zag staan dus ik had er al niet zoveel trek in om er wat mee te ondernemen. Zo met de rechtervoorband platter dan een pannenkoek, een deuk in het dak (zeker een van die dikke kereltjes van groep 7 van onze school op gezeten), een kapotte toeter, kapotte besturing etc etc leek het einde van Abuelito nabij. Daarbij startte hij al helemaal niet meer en deed alleen nog het irritante krakerige piepgeluid van de gordel het dat ie maakt als je hem niet om doet (gordel niet om in SPS, big deal). In het stof stond, grap van alle naties, geschreven "sucio" of "lavame" (vies & was me) en origineler: een potje boter, kaas en eieren.
Danilo kreeg me toch zover om aan het eind van de werkweek naar de auto te lopen en eens te kijken wat ie doet. Ik de startkabels uit de achterbak, cadeautje van de Johnson family in Virginia, en Danilo aan het accuverbinden geslagen. Ik achter het stuur, en draaien aan die sleutel. Eerst alleen die irritante piep. Volgende poging een piep en een amechtige kuch. Volgende poging een asthmatisch hoestje en zo maar voort. Maar aan het einde sloeg de motor zelfs aan en liep zo soepel als een naaimachientje, maar dan 21 jaar oud. Zwarte rook uit de uitlaat, stinken in de auto (ouder geworden oud zweet), maar Abuelito start! Dat betekent: band verwisselen en proberen hem naar Don Raul, mijn garage te rijden om daar weer stevig afgezet te kunnen worden voor wat half werk! Hoera!
Dat betekent dus ook dat ik over een week ofzo de twee hondjes met van die schuddende hoofdjes op de hoedenplank kan zetten, de dobbelstenen aan de achteruitkijkspiegel kan hangen en wellicht de autoradio (diezelfde die uiteindelijk geen nucleair wapen bleek volgens de Amerikaanse douane) kan laten inbouwen. En dus weer verschrikkelijk lekker kan rondscheuren met een rotvaartje van zo'n 40 a 50 kilometer per uur!
Ik houd jullie op de hoogte!
Groet,
Niek
P.S.: Alles bij elkaar ben sowieso een stuk mobieler: Don Hector, de liefste wacht van de hele wereld, heeft de banden van mijn fiets gefixt met de ventielen die straatkinderen E&N voor me hadden gehaald en daarbij de gaten geplakt. Zo heb ik binnenkort dus EN een fiets EN een auto. Broeva! Haro!
-
29 Januari 2005 - 11:32
Tielke:
Bravo Niek,
doe zo verder en je komt nog eens ergens. Hasta la vista in SPS. -
31 Januari 2005 - 06:34
BART:
Broeva, haro. -
21 Februari 2005 - 20:19
Christine De Goeij:
ik weet zeker dat jij als een volleerde automonteur terug komt uit Honduras. Je MOET wel als je geen andere mogelijkheden hebt. Altijd gemakkelijk als je ooit weer eens in West Europa een autootje rijdt.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
