De oorlog gewonnen?

Hola Tod@s,

Zondagmiddag vanuit ons nieuwe appartement in Islamabad, weer tijd voor een update over ons wel en wee in Pakistan. Sinds vrijdag zijn we officieel woonachtig in Islamabad. Zes weken geleden waren we al uitgehuisd in Muzaffarabad, maar de afgelopen 6 weken hebben we in een tijdelijk appartement gewoond. Nu ons werk gericht blijft op de vluchtelingencrisis in NWFP, hebben we de knoop doorgehakt en hebben een huisje in Islamabad uitgekozen. We hebben de bovenverdieping van een van die kolossale huizen die hier typisch zijn. Drie slaapkamers, fijne lichte woon en eetkamer, grote keuken en een balkon waarop je bijna een officiele cricketwedstrijd kunt spelen. We zitten op 100 meter van een van de leukste markten van de stad. Heerlijk om eindelijk een huis te hebben wat we ons thuis gaan maken.

Met werken gaat inmiddels alles nog steeds goed. De werkdruk is iets afgenomen - we hebben nu in ieder geval weekend, maar werken wel meestal nog 14 uur per dag. Ik reis op en neer naar ons nieuwe kantoor in Mardan, dus dat is veel tijd in de auto ook, maar verder hebben we ons response programma goed op de been. We hebben inmiddels bijna 20.000 mensen van een noodfonds en wat basic items voorzien, 12.000 vluchtelingen die niet in de kampen leven hebben we een goede spoellatrine bezorgd, en in totaal bijna 1000 shelters gebouwd. De fondsen die we kregen waren in principe voor programma's die 5 tot 6 maanden zouden duren, maar zolang kan de gemiddelde vluchteling niet wachten, en met hard werken gaan we onze programma's in 10 weken afronden.

Inmiddels blijft de situatie heel erg dynamisch. De Pakistaanse overheid heeft het grootste deel van district Buner en het zuiden van Swat veilig verklaard. Ze transporteren zelfs mensen terug naar die gebieden. Toch weten we dat er in het grensgebied van Buner en Swat nog veel militanten zitten, en er nog dagelijks gevochten wordt. Ook de gebieden in Swat die zogenaamd veilig zijn, zijn niet helemaal vrij van militanten. Wij doen veel onderzoek naar wat de situatie is, en hebben goede informatie omdat veel van onze staf zelf uit Buner en Swat komt, en we ook al een team de Swatvallei in hebben kunnen sturen. Het lijkt er op dat het leger wel de controle over het gebied heeft, maar niet de Taliban verslaat. Er zouden meer dan 1000 Taliban gedood zijn - inclusief belangrijke leiders - maar er zijn nooit lichamen getoond. Het leger schiet vanaf de weg met tanks op Talibandoelen, en doet dan huiszoekingen in de buurt. Zo lijken de meeste Taliban weg te komen. Op zich is de situatie zo best te controleren, maar blijft het onderliggende probleem hetzelfde.

Een van de redenen waarom de Taliban succesvol waren in Swat was de trage en corrupte overheid. Buiten de slechte reputatie van de overheid is het leger nu ook bezig de slag om de roemruchte "hearts and minds" van de Swati mensen te verliezen. Kleine doelwitten worden door F16s gebombardeerd met veel bijkomende schade, huizen worden geplunderd tijdens huiszoekingen, vee wordt meegenomen door soldaten, en onvoorspelbare uitgaansverboden hebben ervoor gezorgd dat mensen hun oogsten niet van het veld konden halen, of de producten niet naar de markt. Nu is er zelfs een verbod om mais en graan te zaaien, omdat dat aan het eind van het seizoen teveel kans biedt aan de Taliban om bescherming in te zoeken. Dan kan er militair weliswaar een overwinning behaald zijn, de kans om de controle over de vallei vast te houden is klein.

Wij zijn inmiddels met onze belangrijkste donoren aan het onderhandelen over een groot rehabilitatieprogramma in Swat. Onze focus zal liggen op het herbouwen van scholen (hoewel dat er niet heel erg veel zijn), en het herstellen en verbeteren van de verloren inkomstenbronnen met name in de landbouw. Om mensen financieel weer op de been te helpen moeten ze allereerst hun overgebleven oogsten zien te redden en te marketen. Ten tweede moeten ze een alternatief zien te krijgen voor de gemiste zaaimogelijkheden voor graan en mais. Anders missen ze over een half jaar de normale inkomsten van een hele oogst, en zijn ze opnieuw in de problemen. Dit programma wordt een enorme uitdaging, omdat er zoveel factoren - niet in de laatste plaats stafveiligheid - meespelen.

Maar dat is voor over een maand. Abby en ik gaan komende woensdag op home leave, een week of drie er tussenuit. We vinden zelf dat het een welverdiende vakantie is :-) Woensdag vliegen we naar onze eerste bestemming, het eiland Maui, in Hawaii. Dat doen we niet de korte weg (van hier via de Filipijnen naar Hawaii), maar van hier naar Dubai, naar Washington, naar LA, naar Hawaii. in 36 uur tweederde van de wereld rond. Daar gaan we tien dagen met Abby's ouders vakantie vieren: duiken, strand en sushi staan hoog op de agenda. Van Hawaii vliegen we door naar Nederland, op bezoek bij vrienden en familie. We hebben er verschrikkelijk veel zin in. Als we dan mid-augustus terugkomen in Pakistan, gaan we weer fris aan de bak, hopelijk tegen die tijd in Swat.

Tot zover, groetjes uit stomend heet Islamabad,

Niek