Weekendje reflecteren tussen de andere gringo´s...

Hola Tod@s!

Een nieuw berichtje, dit keer vanuit Panajachel, aan Lago de Atitlan in Guatemala. Voordat jullie denken dat ik in een rustig, ver weg van alles dorpje tussen de locals zit: dit plaatsje heeft als bijnaam ´gringo-tenango´, ofwel ´de plaats van de gringo´. Dat klopt wel. Het zit hier ramvol buitenlanders.

Ik zit hier om Lago de Atitlan te bezichtigen. In al mijn tijd hier in Midden Amerika heb ik de meest belangrijke highlights al wel gezien, maar dit meer, net in de hooglanden van Guatemala, heb ik nog niet af kunnen vinken. Om eens lekker een paar daagjes er tussenuit te gaan heb ik voor mezelf een lang weekendje vrij gemaakt om dit te doen. Het meer zelf is per kippenbus tenslotte slechts 13.5 uur van San Pedro Sula verwijderd. Per luxe bus misschien maar 9 uur, maar dat kost je 3 keer zoveel en is 30 keer minder leuk.

Donderdagochtend om half 6 stond dus het wekkertje om om kwart over 6 in een taxi naar de busterminal in San Pedro te zitten. Daar stapte ik op de kippenbus van Transporte Gama, de eerste en sloomste bus van de dag tussen Copan Ruinas en San Pedro Sula. Aangekomen in Copan, een leuk dorpje dat ik inmiddels nogal ken, heb ik even snel een kop koffie gehaald bij mijn favoriete souvernirwinkel, en ben doorgelopen naar het punt waar vandaan busjes naar de Guatemalteekse grens gaan. Na een klein kwartiertjes wachten begon dus etappe nummer twee: Copan naar de grensovergang ´El Florido´. Daar kreeg ik even flashbacks naar de trip die Daan en ik alweer 4.5 jaar geleden maakten. De grensovergang was vlot, en etappe nummer drie bracht via nog 2 andere bussen naar Chiquimula. Van Chiquimula nam ik de bus naar Guatemala City (´Guate´ voor incrowd), alwaar ik om 6 uur ´s avonds aankwam.

Als je ooit in ´Guate´ bent geweest, dan weet je dat dat best een leuke stad is om een dag zonder bagage door rond te lopen, maar niet echt lollig is om in te overnachten. Vuil, onveilig, en een heleboel knakerige hotels voor teveel geld. Maarja, mijn bestemming Panajachel was nog 3.5 uur weg, en ik wil niet in het donker reizen, dus bedacht ik me dat alvast wel wat in de richting kon gaan, naar Antigua.

Antigua en ik hebben een haat-liefde relatie. Daan en ik waren er in de zomer van 2002, en ik liep daar een degelijke salmonellavergiftiging op, die me 8 kilo extra deed afvallen, en een week of 8 ´anders´ deed poepen. ´De specialiteit van het Huis´ heette dat gerecht ook nog. Ik herinner me vooral het toilet van de hotelkamer. Verder is het extreem toeristisch en is de meeste vastgoed in handen van buitenlanders. Tsja. Dat neemt niet weg dat het een prachtig stadje is, met een rijke historie als Guatemala´s eerste hoofdstad (vandaar de naam ´oud´) die vernietigd werd door een enorme aardbeving.

Ik heb een beetje vrede kunnen sluiten met Antigua, en heb er een kalme avond gehad, met een lekkere hap eten (die ik na 13.5 uur non'stop bussen zonder lunchpauze wel verdiend had) en heb er in het donker heerlijk langs de koloniale gebouwen geslenterd. Dat heb ik vervolgens vanochtend ook nog gedaan, en heb toen een bus naar Panajachel genomen.

Om in ´pana´ te komen moest ik overstappen in Chimaltenango. Dat is een stadje aan de CA-1, de Midden-Amerikaanse naam voor de Panamericana. Dat was een drukte van belang. Ik moest een half uurtje wachten op mijn aansluiting, maar dat was leuk! Honderden bussen, auto´s, motoren en fietsen die vechtten om een beetje ruimte, overal wachtende mensen met de meest extravagante koopwaar (gemuteerde kippen vooral) en een enorme rook van de uitlaatgassen. Dat was echt even leuk. Van daar uit heb ik de laatste 2.5 uur naar ´Pana´ gedaan, en ik kwam hier om een uur of vier aan.

Lago de Atitlan is een meer tussen 3 vulkanen en moet verschrikkelijk mooi zijn. Ik geloof dat direct, en het heeft wel iets mystieks hier, maar van de schoonheid heb ik nog weinig gezien: het is kloteweer hier. Het lijkt wel herst in Nederland! Miezerregen, laffe mist, en koel. Bah! Maar, ik heb een hotelletje met een kamer met uitzicht over het meer, dus als het meer morgen zichtbaar is, ben ik de eerste om het te zien!

Het plan voor morgen is om een boottocht over het meer te maken om 3 zo mogelijk NOG pittoresker dorpjes met zo mogelijk NOG meer gringo´s te bezoeken, misschien nog wat leuke souvernirs te scoren, en vooral heel veel te genieten van alle natuur, mensen, conversaties en observaties die ik doe. Ik heb in mijn leven nog niet zoveel alleen gereisd, en ik ben er echt van aan het genieten.

Goed, tot zover even vanaf hier, en binnenkort update ik jullie allemaal uitgebreid over Our Little Roses, Honduras, en alle grote plannen die ik heb voor 2007. Nu ga ik eerst een Gallo drinken met de andere duizende gringo´s.

Niek