"America: love it or leave it."
Door: Niek de Goeij
Blijf op de hoogte en volg Niek
09 Maart 2006 | Verenigde Staten, Washington, D. C.
Hola!
Een kort verhaaltje vanuit de Washington DC in de VS... Ik zit alweer eventjes bij Abby, om op verzoek van de directrice van Our Little Roses wat werk te verzetten hier in het Noorden van de het land.
Ik kende de stad en een piepklein beetje van het land al van bezoekjes en "lay-overs" die ik bij Abby doorbracht en nu krijg ik er nog wat meer van te zien. Washington is voor Amerikanen misschien wat saai, maar ik vind het geweldig!
Bijvoorbeeld: om me niet te hoeven vervelen hier heb ik me online aangemeld bij wat voetbalteams, om af en toe eens lekker te kunnen ballen en bij terugkomst in Honduras eindelijk weer eens beter dan de meisjes van Our Little Roses te zijn (die blaagjes dollen me van alle kanten). Zo kon het zijn dat ik een weekje geleden dus letterlijk op het gazon van ons aller vriend GW Bush stond te ballen. Het trapveldje voor het Witte Huis was het decor van een "scrimmage" van een team dat "express" heet. Nou, die waren behoorlijk goed, en ik moest vol aan de bak! (En bakte er vervolgens bar weinig van. Je wordt niet scherper van jaren met kleine meisjes voetballen.)
Natuurlijk kon ik de verleiding niet weerstaan om even te proberen een bal door de ruit bij mevrouw Bush te trappen, maar voordat mijn lange pass goed en wel over de schutting van het Huis heen was, werd-ie al razendsnel neergehaald door een "Surface-to-Air-Missile" (SAM) die ter bescherming staan opgesteld. Die bal hebben we dus niet meer teruggekregen. (Dat wordt dus flink belletje lellen als wraak.)
Verder heb ik komende weken wat "spreekbeurten" gepland staan: ik mag spreken voor een missiegroep die een trip naar Our Little Roses voorbereid voor komende zomer. Die mensen zitten natuurlijk vol met vragen en onzekerheden en ik hoop dat ik ze kan helpen zich wat zekerder te voelen. Dan mag ik op een zondagochtend in een hele grote kerk de tijd van de preek vullen in de mis van 7:45, 9:00 en 11:00 uur. Echt waar. De (vrouwelijke) priester van die kerk heeft me uitgenodigd om te komen vertellen over het werk dat Our Little Roses doet. En dan is er nog een andere locatie, waar de oprichter van de Honduras netwerk-website "ProjectHonduras" me heeft uitgenodigd om te spreken. Alles bij elkaar heel leuk, interessant en een goede mogelijkheid om de hele wereld eens te vertellen over het belangrijke werk dat Our Little Roses doet.
Maar eerst kom ik nog naar Nederland, om in Dordt bij Va en Moe thuis lekker moeders verjaardag te vieren. Moeder subsidieert het ticket, dus ik zal in ruil voor die aderlating wel flink gras moeten maaien, ramen moeten lappen en boodschappen moeten doen....he ma??! ;-) Een kleine inspanning voor het vooruitzicht van vrienden, familie, HamKa's, Hertog-Jan, wijn etc....
Groetjes voor nu, en tot snel!
Niek
P.S.: Over voetbal gesproken, op Miami heb ik en passant ook "Don" Leo Beenhakker nog even veel succes gewenst op het aankomende WK. Ongelofelijk maar waar, maar ZELFS don Leo moet in de rij staan! Het is dus niet alles glitter en glamour als bondscoach van het grote Trinidad & Tobago....
Een kort verhaaltje vanuit de Washington DC in de VS... Ik zit alweer eventjes bij Abby, om op verzoek van de directrice van Our Little Roses wat werk te verzetten hier in het Noorden van de het land.
Ik kende de stad en een piepklein beetje van het land al van bezoekjes en "lay-overs" die ik bij Abby doorbracht en nu krijg ik er nog wat meer van te zien. Washington is voor Amerikanen misschien wat saai, maar ik vind het geweldig!
Bijvoorbeeld: om me niet te hoeven vervelen hier heb ik me online aangemeld bij wat voetbalteams, om af en toe eens lekker te kunnen ballen en bij terugkomst in Honduras eindelijk weer eens beter dan de meisjes van Our Little Roses te zijn (die blaagjes dollen me van alle kanten). Zo kon het zijn dat ik een weekje geleden dus letterlijk op het gazon van ons aller vriend GW Bush stond te ballen. Het trapveldje voor het Witte Huis was het decor van een "scrimmage" van een team dat "express" heet. Nou, die waren behoorlijk goed, en ik moest vol aan de bak! (En bakte er vervolgens bar weinig van. Je wordt niet scherper van jaren met kleine meisjes voetballen.)
Natuurlijk kon ik de verleiding niet weerstaan om even te proberen een bal door de ruit bij mevrouw Bush te trappen, maar voordat mijn lange pass goed en wel over de schutting van het Huis heen was, werd-ie al razendsnel neergehaald door een "Surface-to-Air-Missile" (SAM) die ter bescherming staan opgesteld. Die bal hebben we dus niet meer teruggekregen. (Dat wordt dus flink belletje lellen als wraak.)
Verder heb ik komende weken wat "spreekbeurten" gepland staan: ik mag spreken voor een missiegroep die een trip naar Our Little Roses voorbereid voor komende zomer. Die mensen zitten natuurlijk vol met vragen en onzekerheden en ik hoop dat ik ze kan helpen zich wat zekerder te voelen. Dan mag ik op een zondagochtend in een hele grote kerk de tijd van de preek vullen in de mis van 7:45, 9:00 en 11:00 uur. Echt waar. De (vrouwelijke) priester van die kerk heeft me uitgenodigd om te komen vertellen over het werk dat Our Little Roses doet. En dan is er nog een andere locatie, waar de oprichter van de Honduras netwerk-website "ProjectHonduras" me heeft uitgenodigd om te spreken. Alles bij elkaar heel leuk, interessant en een goede mogelijkheid om de hele wereld eens te vertellen over het belangrijke werk dat Our Little Roses doet.
Maar eerst kom ik nog naar Nederland, om in Dordt bij Va en Moe thuis lekker moeders verjaardag te vieren. Moeder subsidieert het ticket, dus ik zal in ruil voor die aderlating wel flink gras moeten maaien, ramen moeten lappen en boodschappen moeten doen....he ma??! ;-) Een kleine inspanning voor het vooruitzicht van vrienden, familie, HamKa's, Hertog-Jan, wijn etc....
Groetjes voor nu, en tot snel!
Niek
P.S.: Over voetbal gesproken, op Miami heb ik en passant ook "Don" Leo Beenhakker nog even veel succes gewenst op het aankomende WK. Ongelofelijk maar waar, maar ZELFS don Leo moet in de rij staan! Het is dus niet alles glitter en glamour als bondscoach van het grote Trinidad & Tobago....
-
09 Maart 2006 - 21:11
Frans En Annette Tuytelaars:
Hoi Niek,
Fijne ouders heb je , niet waar?
maar wees gerust gesteld: "voor wat hoort wat" lijkt me een juiste conclusie..... Overigens volgens ons wordt het gras gewoon 1x per week gemaaid en worden ramen zeker nmiet elke gelapt.... Tja boodschappen is wat anders, maar volgens ons zien we in de laatste regel alvast een boodschappenlijstje !!
Succes met je werk ! -
09 Maart 2006 - 22:03
Ma De Goeij:
Zoals je oma (van moederzijde) altijd opmerkte als wij haar aanboden haar ramen te lappen:'Welnee kind, we gaan lekker koffie drinken!'
En ik zal in haar traditie blijven. Koot, we gaam lekker koffie leuten!!!!! -
09 Maart 2006 - 22:34
Pa:
Je vergeet auto wassen! -
09 Maart 2006 - 22:51
Niek:
Ma d'r fiets zul je bedoelen! -
10 Maart 2006 - 08:46
Tio Daan:
Succes met al je spreekbeurten. Ik kom graag begin juni een balletje trappen en de gratis musea bezoeken! De hertog jan staat trouwens koud, de ramen zijn nog nooit gelapt en mijn auto is vies ;-) -
10 Maart 2006 - 09:55
Roy:
Hi papa,
leuk dat je nog steeds weinig doet. :) tot snel dan maar -
13 Maart 2006 - 17:44
Sjoerd:
Lina en ik helpen wel met belletje lellen bij ome boes!
Vergeet de haring niet!
Tot snel, ciao,
Sjoerd -
15 Maart 2006 - 20:46
Gerrie:
Wat doet U verschrikkelijk goed werk. Ik ben een trotse moeder van 1 van de meiden die nu in honduras vertoeft, wij komen in april een bezoekje brengen en hoop u daar te ontmoeten. -
18 Maart 2006 - 19:09
Gerti:
Hoi Niek, je kent me niet maar ik heb al veel over je gehoord van Loes, mijn dochter die nu in San Pedro Sula is met nog 3 andere meiden, dank zij haar/hun inzet en jouw bemiddeling.Fijne tijd bij je ouders en misschien tot ziens want we gaan 11 april 2 weken naar San Pedro Sula en de projecten op zoeken. Wie weet tot dan.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
