Werk/vakantie

Hoi Hoi,

even een verhaaltje vanuit prachtig Washington DC. Vorige week vrijdag vertrok ik, PROBLEEMLOOS, vanuit Honduras, via de VS, naar Nederland. Ik zal alles bij elkaar bijna 7 weken weg zij uit Honduras en dat betekent dus dat ik mijn hele leven inpak en met een koffer en plunjezak over de wereld trek.

De laatste keren dat ik heb gevlogen is het altijd "spannend", "bijzonder" of "lastig" geweest. Was het niet met veel teveel bagage, een noodpaspoort met typefout dankzij een niet zo secure diplomaat (ik wacht nog steeds op reacties van de ambassade in Costa Rica) dan was het wel een vlucht van 30 uur met 3 verschillende luchtvaartmaatschappijen om 100 euro uit te sparen. Dit keer niets van dat gehannes. Degelijk zoeken op internet en timing met de olieprijzen heeft geresulteerd in een prachtig retourticket San Pedro Sula-Amsterdam met tussenstops in de VS, all the way met American Airlines. Tsjonge, ware luxe! Dat betekent aansluitende vluchten en als er wat misgaat, is het het probleem van AA en niet van Niek!

Maar goed, het vliegen was dus heerlijk. Ik vloog voor de verandering eens niet om 7 uur 's ochtends (dus deze keer niet om 4 uur door de blubber in mijn nette kleertjes op zoek naar een taxi) maar om 2 uur 's middags. De chauffeur van Our Little Roses had me keurig afgezet op het vliegveld, mijn bagage was niet te zwaar, mijn paspoort splinternieuw en alles ging zo makkelijk dat ik er bijna bang van werd! Ook de Amerikaanse douane en migratie was geen probleem. Er werden wat vraagjes gesteld, met name of de koffie die ik meebracht voor het thuisfront geen Antrhax bevatte, en zonder veel heisa kreeg ik 90 dagen visum. Voordat ik het wist landde ik dus op Ronald Reagan International in Washington DC. Een lekker klein vliegveld en voordat ik mijn bagage te pakken had stond Abby me al op te wachten. Hoera!

Nu zit ik alweer een dag of 5 in DC. Het is niet allemaal vakantie hoewel het weerzien met Abby ook heel erg fijn is. Ik werk met Beverley Allison van het kantoor van Our Little Roses in de VS aan wat zaken en heb verschillende mensen ontmoet om met hen over de toekomst van OLR te spreken. Afgelopen dinsdag was ik zelfs te gast bij het Virginia Theological Seminary waar ik samen met Scott Petersen (een seminarist die afgelopen zomer met zijn vrouw en drie kinderen onder mijn hoede bij Our Little Roses zat) een praatje hield over OLR, vrijwilligerswerk, de taalschool en Our Little Roses in het algemeen voor de professoren van het seminarie, en een stuk of 30 geinteresseerde seminaristen. Dat was een leuke ervaring want er hangt een goede, bijzondere en aparte sfeer op zo'n seminarie. Ik heb lekker veel handjes geschud en kaartjes uitgedeeld, want o, o, o, wat ben ik toch een netwerker! ;-)

Buiten dit praatje werk ik met een andere kerk, een van de rijkste kerken in de VS aan een donatie medicijnen voor onze straatkinderkliniek in San Pedro Sula. Samen met Our Little Roses Nederland starten we begin 2006 met een groot medisch programma voor straatkinderen en ik wil graag een grote hoeveelheid medicijnen gedoneerd krijgen zodat we niet teveel geld daaraan hoeven te besteden. Daar werk ik op dit moment dus ook aan.

Tussen de bedrijven door geniet ik verschrikkelijk van deze stad. Prachtige moderne bombastische architectuur, veel monumenten, weer de gratis musea. Afgelopen maandag struinde ik een uurtje of twee rond door de stad, MP3-spelerje aan, zonnetje in mijn gezicht, wandelde ik even langs de voortuin van G.W. Bush (even boos mijn wenkbrauwen gefronst), liep langs het hoofdkantoor van het IMF en bracht een uurtje in het Informatiecentrum van de World Bank door. Daar pikte ik een stapeltje gratis boeken en verslagen op, zodat ik weer eens heerlijk bij kan lezen over de staat van ontwikkeling in de wereld etc.

Overigens liep ik ook tegen een zeer recent (2005) onderzoek over HIV/Ais in Honduras aan. Dat was niet lachen: de schatting is dat nu zo'n drie procent van de Hondurese bevolking HIV geinfecteerd is, wat peanuts is in vergelijking met Afrikaanse landen. MAAR een andere schatting is dat tussen de 20% en 40% van de vrouwen in San Pedro Sula, mijn stad, HIV-geinfecteerd is. Een drama! Het ergste is dat niemand het wil weten, onderzoeken of erkennen in Honduras.

Maar goed, nu moet ik de deur weer uit. Ik ga nu naar een grote gratis expositie van Andy Warhol terwijl Abby college heeft. Daarna ga ik naar een discussie van Amerikaanse en Moslim professoren over de bias van de Amerikaanse media tegen de moslim wereld: dat kan nog interessant worden!

Hartelijke groet, en tot maandag!

Niek